Erem św. Antoniego znajduje się w województwie Pomorskim, w powiecie Puckim
Święty patronuje osobom i rzeczom zaginionym. Dodatkowo jest patronem Lizbony, Padwy, Padeborn oraz Splitu. W Polsce jest patronem: Brodnicy, Jasła, Rybnika, Lipna, Przeworska, Tomaszowa Mazowieckiego i Lublina. Patronuje także zakonowi franciszkanów, antoninek, wielu bractw i kościołów. Na jego wsparcie mogą liczyć górnicy, małżeństwa, narzeczeni, położne, podróżnicy i ludzie ubodzy. Św. Antoni przyszedł na świat w zamożnej, wierzącej rodzinie. Na chrzcie nadano mu imię Ferdynand. W bardzo młodym wieku wstąpił do zakonu. Wybrał Kanoników Regularnych św. Augustyna. Tam dużo czytał głównie święte księgi i klasykę łacińską. Z czasem przeniósł się do Opactwa Świętego Krzyża w Coimbrze. Tam, z dala od domu rodzinnego, nic nie przeszkadzało mu w studiowaniu ksiąg. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1219 r. Rok później, natchniony śmiercią pięciu misjonarzy franciszkanów, postanowił wystąpić ze swojego zakonu i przyjąć franciszkańską regułę. Wybrał imię Antoni. Chciał, podobnie jak wspomniani męczennicy, być misjonarzem w Maroko. Jego pragnienie spełniło się i dostał pozwolenie, aby udać się do Maroko. Niestety w czasie podróży zachorował, co udaremniło jego plany. Sztorm na Morzu Śródziemnym sprawił, że Antoni trafił do Włoch. Przebywał w Asyżu, gdzie poznał św. Franciszka. W Asyżu poznał też brata Gracjana, prowincjała Emilii i Romanii. Ten zabrał go do Forli. Tam pracował w domu dla ubogich, był również misjonarzem w Lombardii. Miał też czas na studiowanie teologii i pogłębianie swojej wiedzy. Został głównym kaznodzieją zakonu franciszkanów. Był bardzo wprawnym kaznodzieją. Jego kazań wysłuchiwały tłumy wiernych. Ceniono go za wiedzę, silny i pewny głos. Swoje kazania wygłaszał głównie na placach, ponieważ kościoły były za małe, aby pomieścić wszystkich słuchaczy. W latach 1225-1227 przebywał we Francji, tam głosił kazania. W 1228 r. przeniósł się do Rzymu, gdzie gościnnie, na prośbę papieża Grzegorza IX wygłosił kazanie. Papież był pod wrażeniem umiejętności kaznodziejskich, dlatego też poprosił Antoniego o przygotowywanie kazań na wszystkie dni święte (niedziele). Pisał je przez około 3 lata. W tym czasie napisał również Kazania na święta. Od 30 maja 1227 r. pełnił funkcję prowincjała Emilia-Romania. Pracował również, jako wykładowca w Tuluzie, Montpellier i Bolonii. Prowincjałem był przez 3 lata. Zrzekł się swojej funkcji, ponieważ chciał odpocząć w Padwie i tam zregenerować siły. Za życia miał mieć widzenie Dzieciątka Jezus, które zapewniło go o miłości Boga do ludzi. Zmarł w klasztorze św. Marii w Padwie w 1231 r. Powodem śmierci była puchlina wodna. Żył jedynie 36 lat. Pochowano go w Padwie, gdzie z czasem powstała bazylika jego imienia. Obecnie to jedno z najpopularniejszych sanktuariów w Europie.
Tekst ze strony Życiorysy.pl: https://zyciorysy.pl/biografia/sw-antoni-z-padwy/
W Eremie znajduje się oratorium, dwa pokoje jadalnia z aneksem kuchennym. Na terenie posesji znajduje się Droga Krzyżowa. Erem znajduje się 4 km od morza.
